nasciturus

nasciturus

Nasciturus (łac. "mający się urodzić") - dziecko poczęte, ale jeszcze nie narodzone.
Nasciturus w prawie rzymskim miał warunkową zdolność prawną, tzn. mógł być podmiotem praw i obowiązków jednocześnie sam nie mogąc (ze zrozumiałych względów) zaciągać zobowiązań pod warunkiem że urodził się żywy (ochrona dziecka poczętego a nie narodzonego miała i ma zastosowanie głównie w prawie spadkowym, gdzie dziecko takie może dziedziczyć). [Kwestie spadkowe to najczęściej pojawiająca się interpretacja. Są też inne, np. dotyczące zakazu aborcji. Jednak większość osób związanych z prawem uważa, że to nadinterpretacja maksymy rzymskiej o której dalej.] Zastosowanie ma tu paremia: nasciturus pro iam nato habetur, quotiens de commodis eius agitur - "dziecko poczęte uważa się za już narodzone, o ile chodzi o korzyści dla niego"* (fikcja prawna). Dla ochrony jego praw można było powołać specjalnego kuratora (curator ventris - kurator brzucha).

Doktryna przyjmuje, iż płód posiada zdolność prawną ograniczoną warunkiem, że urodzi się żywy. Płód posiada "kuratora brzucha" (curator ventris), który w jego imieniu dokonuje czynności prawnych niebędących rozporządzeniem ani zobowiązaniem, np. darowizny na rzecz płodu. Jeżeli dziecko urodzi się martwe czynność prawna jest nieważna od początku.
Osoba fizyczna nabywa zdolność prawną z chwilą urodzenia; osoba prawna, co do zasady, z chwilą uzyskania osobowości prawnej; jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, uzyskują ją z mocy samego prawa w chwili powstania, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W prawie polskim instytucję nasciturusa przewiduje w szczególności prawo spadkowe (kodeks cywilny): Art. 927.§ 2. (...) dziecko w chwili otwarcia spadku już poczęte może być spadkobiercą, jeżeli urodzi się żywe - jest to instytucja nasciturusa funkcjonująca tak samo jak w prawie rzymskim. A więc jest to wyjątek od ogólnie przyjętej zasady kodeksu cywilnego, że: Każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną (Art.8 § 1).

W prawie międzynarodowym o nabywaniu praw przez dziecko poczęte, lecz nienarodzone, rozstrzyga prawo właściwe dla praw i obowiązków, o których nabycie chodzi. Można się domyślać, że w Nowym Porządku Świata** który siłą narzucają nam bankowcy, prawo to zostanie zniesione i stanie się już nie fikcją prawną a co najwyżej legendą.

* Inne tłumaczenie sentencji rzymskiej nasciturus pro iam nato habetur quotiens de commodis eius agitur – dziecko poczęte, ale jeszcze nie narodzone (nasciturus) uważa się za już narodzone, wtedy gdy chodzi o jego korzyść.
** Nowy Porządek Świata (łac. Novus Ordo Mundi, ang. New World Order, NWO) [Spotyka się też skrót NPŚ.]
Więcej na ten temat można znaleźć w necie.